
"Urocze" oblicza osobowości dyssocjalnej
Prezentacja na konferencji Łódzkie Dialogi Psychiatryczne -> 26-27.09.2025 r.
Tomasz Pawełczyk
Szanowni Państwo, Dzięki wystosowanemu już rok temu zaproszeniu organizatorów, mam dziś przywilej oraz przyjemność opowiedzieć o temacie zakorzenionym w psychiatrii ale też mogącym intensywnie oddziaływać na naszą codzienność. Będę mówił o urokliwych, czarujących w kontakcie osobach (mężczyznach, kobietach), które jednak w dążeniu do celów związanych głównie z zyskaniem i umacnianiem władzy nie zawahają się przed niczym, nie będą miały żadnych skrupułów moralnych i często będą się poruszać na granicy prawa lub nawet je łamali w taki sposób, że trudno będzie im coś zarzucić. Będę mówił o wilkach w owczej skórze, drapieżnikach, które bytują w naszych środowiskach, w naszych rodzinach, miejscach pracy, gabinetach lekarskich, w przestrzeni publicznej. Zgodnie z wynikami badań, codziennie spotykamy przynajmniej jedną taką osobę. Temat jest więc bardzo praktyczny. Zaczynam więc...

Link do prezentacji:
Motto: "Życie to gra, w której wielu graczy łamie zasady. Wygrywa ten, kto przechytrzy oszusta, ten, kto zmanipuluje manipulatora" 1
-
Jarosław Gibas "Psychopata w pracy, w rodzinie, wśród znajomych", Wydawnictwo OnePress, 2021 ↩︎
Niech mottem tego wystąpienia, będzie zdanie pochodzące z książki poświęconej omawianemu zagadnieniu. ... Smutna to konstatacja, bo wynika z niej, że wygrywają oszuści i manipulatorzy. Zadam tu na wstępie brzmiące może nieco naiwne pytanie: czy rzeczywiście jako społeczeństwo tak chcemy? Pojawia się też na kanwie tego motto pytanie: Co to znaczy wygrana w życiu? Pytania te dotykają najgłębszych warstw naszego człowieczeństwa. O czym będę mówił?
Plan prezentacji:
- "Zimne ognie"
- Zakres pojęciowy (psychopatia, socjopatia, osobowość dyssocjalna)
- Psychopata = przestępca?
- Urokliwy i czarujący pan "P"
- Psychopatia - historia pojęcia
- Jak rozpoznać psychopatę?
- Gdzie spotkamy Pana P?
- Co robić, jak go spotkamy?
- Co można zabrać ze sobą?
... No to przechodzimy do "Zimnych ogni".

"Urocze" oblicze osobowości dyssocjalnej?
Oksymoron?
Temat urocze oblicze osobowości dyssocjalnej może zaskakiwać, wydawać się oksymoronem. No bo jak ktoś, kto w pierwszym naszym skojarzeniu jest okrutną, bezduszną osobą może być uroczym, czarującym człowiekiem? Zanim przyjrzymy się bliżej urokowi w osobowości dyssocjalnej, to posłużę się na razie analogią "zimnego ognia", też zaskakującego, sprzecznego w sobie połączenia, a jednak naprawdę istniejącego. Tak jak zimne ognie istnieją, tak też urocze oblicza osobowości dyssocjalnej istnieją. Przyjrzyjmy się bliżej źródłom tego, jak się okaże szkodliwego w skutkach, dysonansu poznawczego.

Zakres pojęciowy
- Różnice między psychopatią, socjopatią, a osobowością antyspołeczną (dyssocjalną) dotyczą zarówno pochodzenia tych terminów, jak i ich użycia w psychologii, psychiatrii i sądownictwie.
- Choć są czasem używane zamiennie, nie oznaczają dokładnie tego samego.
Jednym z powodów wspomnianego dysonansu są nakładające się zakresy pojęciowe osobowości dyssocjalnej, psychopatii, socjopatii i narcyzmu złośliwego. Mają one różne pochodzenie i bywają zamiennie używane w różnych dziedzinach: psychiatrii klinicznej, sądowej, psychologii i sądownictwie.
1. Osobowość antyspołeczna (DSM, ASPD) / dyssocjalna (ICD-10, F60.2)
To kliniczna diagnoza zawarta w klasyfikacjach takich jak DSM-5 czy ICD-10.
Charakterystyka:
• notoryczne łamanie norm społecznych i prawnych,
• brak empatii, poczucia winy,
• impulsywność i agresywność,
• manipulacja innymi dla własnych korzyści,
• brak odpowiedzialności za swoje działania.
- Diagnoza może być postawiona dopiero po 18. roku życia, ale zachowania antyspołeczne zwykle zaczynają się już w dzieciństwie (np. zaburzenia zachowania).
Zwróćmy uwagę, że diagnoza ASPD jest stawiana głównie na podstawie objawów behawioralnych, co jest zgodne z ideą DSM od wersji III tego podręcznika klasyfikacyjnego, aby w diagnozie posługiwać się możliwymi do obiektywnej obserwacji fenomenami. Cechy wyróżnione w klasyfikacjach bazują głównie na obserwacji zachowań antyspołecznych obserwowanych u przestępców, wśród których ok. 75-80% stanowią osoby z osobowością dyssocjalną.[1] Jest to jedno z wyróżnionych najwcześniej zaburzeń osobowości, co do których istnieją liczne dowody z badań ukazujące korelaty biologiczne tego zaburzenia.
[1]: Meloy, J.R. (1995–1996). The Psychopathic Personality. San Diego: Specialized Training Services.

2. Socjopatia
Socjopaci:
• mają trudności w tworzeniu i podtrzymywaniu relacji społecznych,
• są impulsywni, często wybuchowi,
• łamią normy społeczne, ale bardziej z powodu środowiska (np. wychowania),
• mogą tworzyć relacje z innymi (np. z rodziną), ale nie mają stałego systemu moralnego.
- To termin mniej precyzyjny, również nieobecny w klasyfikacjach psychiatrycznych.
Termin socjopatia jest mniej precyzyjny, bardziej obecny w popkulturze, jednak jego cechą charakterystyczną są trudności w podtrzymywaniu relacji społecznych, impulsywność, wrogość, łamanie norm społecznych. Bliżej mu zatem do osobowości dyssocjalnej z tą różnicą, że w osobowości dyssocjalnej badacze podkreślają istotne uwarunkowania biologiczne, a w etiologii socjopatii podkreśla się głównie podłoże społeczne zaburzenia (dorastanie w zaniedbanym, kryminogennym środowisku, gdzie wytworzenie tych cech jest często warunkiem przetrwania).
3. Psychopatia
Psychopatia to bardziej specyficzna i „cięższa” patologia, charakteryzująca się:
• brakiem empatii i głębszych emocji,
• chłodnym, wyrachowanym sposobem działania,
• urokiem osobistym (tzw. urok psychopatyczny),
• skłonnością do manipulacji,
• brakiem lęku i poczucia winy,
• niską reaktywnością emocjonalną (nawet na drastyczne bodźce).
- Nie jest oficjalną diagnozą w DSM-5, ale jest często używana w psychiatrii i psychologii sądowej.
Psychopaci natomiast, to ciężej zaburzone osoby charakteryzujące się drapieżnością, wyrachowaniem, niską reaktywnością na bodźce stresowe, brakiem odczuwania lęku i poczucia winy, wykorzystywaniem innych przy współistnieniu elokwencji, erudycji, poczucia humoru związanego z rozwiniętym intelektem, powierzchownego uroku osobistego i czaru. Kategoria psychopatii jest często używana w psychiatrii sądowej i ale nie jest to kategoria wyróżniana w DSM ani ICD. Psychopaci to właśnie są tytułowe wilki w owczej skórze. Osoby, które w kontakcie prezentują się jako mili, czarujący panowie P. Dlatego tej kategorii będzie głównie poświęcona reszta mojego wystąpienia.

Porównanie:
A. często psychopatii towarzyszą cechy tzw. mrocznej triady (ang. dark triad) (psychopatia + makiawelizm + narcyzm)
B. osobowość narcystyczna z cechami psychopatii = narcyzm złośliwy
Na tym slajdzie znajduje się porównanie między omawianymi terminami. Ja tylko podkreślę, że osoby psychopatyczne nie mają trudności w relacjach społecznych, często są w nich biegli, jednak wykorzystują te umiejętności do osiągania własnych celów poszerzania zakresu władzy i robienia kariery kosztem pracy innych, co określa się pasożytniczym stylem interpersonalnym opartym manipulacji. Warte podkreślenia jest częste współwystępowanie psychopatii, makiawelizmu i narcyzmu, co określane jest w literaturze psychoterapeutycznej jako tzw. mroczna triada. Domieszka zaś psychopatii w narcyzmie bywa określane jako narcyzm złośliwy.

Urok w osobowości dyssocjalnej jest często związany z obecnością cech psychopatii
... jak np. w przypadku czarującego Teda Bundy, który w trakcie pobytu w więzieniu stanowym na Florydzie otrzymywał liczne listy od wielbicielek i wziął ślub z jedną z nich... On był okrutnym przestępcą..., jednak...
"Nie każdy przestępca jest psychopatą i nie każdy psychopata jest przestępcą"
Wielu psychopatów podejmuje działania, których nie można opisać paragrafem kodeksu karnego. Po pierwsze dlatego, że ofiary siedzą cicho, bojąc się negatywnych następstw zgłoszenia sprawy (np. w domu, w pracy, itd.) a po drugie, bo działania psychopaty skutkują szkodami rozłożonymi w czasie np. złamane kariery, przetrącone kręgosłupy moralne, przemoc ekonomiczna, co w dłuższej perspektywie trudniej udowodnić.
"Psychopatia odnosi się do skłonności osobowości do oczarowywania, manipulowania i bezwzględnego wykorzystywania innych osób. Osoby psychopatyczne nie mają sumienia i nie odczuwają empatii wobec innych; egoistycznie biorą to, czego chcą i robią, co im się podoba, bez cienia poczucia winy lub żalu. Psychopatia jest jednym z najstarszych i prawdopodobnie najdokładniej zbadanych, dobrze potwierdzonych i ugruntowanych zaburzeń osobowości."1
-
Robert D. Hare, Craig S. Neumann, and Thomas A. Widiger, Psychopathy, w: The Oxford textbook of personality disorders by Thomas A. Widiger, Oxford University Press, 2012, s. 478 ↩︎
Uznany podręcznik zaburzeń osobowości definiuje psychopatię następująco...

Chciałbym Państwu przedstawić hipotetycznego Pana "P", wilka w owczej skórze, który będzie nam towarzyszył w dalszej części rozważań. Jaki jest pan P, jak wygląda, jak się zachowuje, jak przeżywa rzeczywistość, jak nawiązuje i podtrzymuje relacje? Poznajmy pana P.
Hipotetyczny Pan P.
- ma na sobie nieskazitelnie skrojony garnitur, koszulę i gustowny krawat
- jest ujmująco miły, elokwentny, przekonujący, błyskotliwy, łatwo zdobywa atencję innych,
- ostatnie, co pomyślimy o Panu P, to że jest psychopatą!
- jest wirtuozem kłamstwa, łże jak z nut, a jak ktoś go nakryje, to bez zmrużenia oka temu zaprzeczy
- ma wszystkich wokół siebie za durni, którym można wcisnąć każdą brednię
- niczym się nie przejmuje, a jak się przejmuje, to jedynie na pokaz w celach manipulacyjnych
Pan P. - c.d.
- jest nieruchomy, spokojny, bez najmniejszych emocji zbiera dane, które później pozwolą mu bez żadnych skrupułów zrealizować swój cel
- z perspektywy ofiar jest przez większość czasu niegroźny, jego obecność jest neutralna, przynajmniej na początku działalności
- wszystkie jego zabiegi (np. ujmująca uprzejmość, czar) są po to, aby zamaskować go, ukryć, jak drapieżnika czyhającego w krzakach
- jego destrukcyjne akcje są przygotowywane w skryciu (obserwuje, selekcjonuje, wybiera ofiary, planuje, jak drapieżnik), aby zadać cios, kiedy to będzie najbardziej skuteczne i niszczące, gdzie najbardziej zaboli
Urok psychopaty
Urok psychopaty, to podstawowa pułapka, pierwszy krok do tego, żebyśmy zostali złapani w jego sidła i zmanipulowani.
"Spotkałem dzisiaj pana "P", to taki miły i ujmujący człowiek, złego słowa o nim nie powiem".
Dlaczego psychopata kojarzy nam się raczej z przestępcą a nie z uroczym panem "P"?
Urok psychopaty to jego podstawowa strategia kamuflażu. Po spotkaniu pana P powiemy:... Jednak dlaczego dzieje się tak, że termin psychopata tak silnie kojarzy nam się z przestępcą, którego łatwo rozpoznać a nie z czarującym panem P.?

Historia pojęcia psychopatii
Odpowiedź na to pytanie znajdziemy analizując historię powstawania opisów psychopatii.
Psychopatia
- Termin „psychopata” odnosił się kiedyś bardziej ogólnie do wszystkich zaburzeń osobowości (tj. patologii psychiki) we wpływowej nomenklaturze Schneidera (1923) obejmującej 10 różnych osobowości „psychopatycznych”.
- Jedynie "psychopata bez uczuć" wg Schneidera był zgodny z obecną koncepcją psychopatii: „Osoby psychopatyczne bez uczuć to osobowości, którym brakuje lub prawie brakuje współczucia, wstydu, honoru, poczucia winy i sumienia”.
- To właśnie w następstwie prac Schneidera termin „psychopata” został ograniczony do konkretnego zaburzenia osobowości (później ASPD).

Harvey Cleckley, 1941
(lek. psychiatra)
- badał weteranów w latach 1937-39, którzy mieli konflikty z prawem
lista 21 cech (1941), zmodyfikowana do 16 cech (1976);
** pierwsza cecha: powierzchowny urok i dobra „inteligencja”
** lista cech, bez weryfikacji właściwości psychometrycznych

Robert D. Hare (psycholog, badacz)
- Uznał listę Cleckleya za niewystarczającą do trafnego i rzetelnego opisu psychopatii
- badał psychopatycznych przestępców
Lista kontrolna psychopatii – wersja poprawiona (PCL-R) oraz jej poprzedniczka, PCL (Hare, 1980) udostępniona do zastosowania w sprawach karnych (nie zaś w populacji ogólnej albo populacjach klinicznych, bo jej właściwości psychometryczne w tych populacjach nie były badane)
-> PCL-R skupia się na intensywnych objawach, zachowaniach ekstremalnych (populacja przestępców)

Lista kontrolna psychopatii Hare’a (PCL-R) — główne cechy
- Skala PCL-R składa się z 20 kryteriów, które ocenia się na 0-2 punkty (0 = cecha nieobecna, 1 = częściowo obecna, 2 = w pełni obecna)
- narzędzie objęte prawami autorskimi, użycie wymaga opłaty
- Kryteria te można pogrupować w cztery wymiary:
Wykorzystanie PCL-R jest objęte prawami autorskimi. Badanie polega na wywiadzie, analizie materiałów z akt oraz analizie występowania i nasilenia 20 cech, które można przyporządkować do 4 wymiarów.
PCL-R - lista kontrolna psychopatii Hare’a - wymiary:
..............................
1. Interpersonalny
- powierzchowny urok, elokwencja, swoboda w kontaktach
- wyolbrzymione poczucie własnej wartości
manipulacja, oszukiwanie
...............................
2. Afektywny (emocjonalny)
- brak wyrzutów sumienia, poczucia winy
- brak empatii
- chłód emocjonalny
- płytkość uczuć
PCL-R - lista kontrolna psychopatii Hare’a - wymiary cd.
..............................
3. Behawioralny / styl życia
- impulsywność
- brak realistycznych (długoterminowych) celów
- nieodpowiedzialność
- potrzeba stymulacji, podatność na nudę
pasożytniczy styl życia
...............................
4. Antyspołeczny
- wcześniejsze zaburzenia zachowania (np. w dzieciństwie), przestępczość nieletnich
- różnego rodzaju naruszenia prawa
- recydywa, niepodatność na oddziaływania resocjalizacyjne
- promiskuityzm

Ograniczenia dostępnych podejść diagnostycznych
cechy i pozycje testowe zostały wyróżnione na podstawie badań grup osób naruszających prawo, przestępców (Cleckley, Hare)
-> ograniczona trafność zewnętrzna testów diagnostycznych
-> skojarzenie psychopatii z przestępcami
-> trudność jednoznacznej identyfikacji osób, którym nie można przypisać łamania określonych paragrafów kk., mimo, że ich działalność nosi znamiona cech i zachowań typowych dla psychopatii
-> wielu "normalnych, uroczych psychopatów" unika jednoznacznej klasyfikacji...

Gdzie znajdziemy panów "P"?
"Lista Duttona"
Kevin Datton, Uniwersytet w Oxfordzie, autor książki pt. "Mądrość psychopatów"
- wszędzie tam, gdzie możliwa jest jakaś forma panowania nad innymi, sprawowania władzy
prezes, szef, menedżer w firmie, lekarz nadzorujący pracę personelu w klinice, gdzie podlegają mu inni pracownicy, podobnie dziennikarz, policjant, handlowiec, przywódca religijny mający podwładnych
-> MOŻLIWOŚĆ WYWIERANIA WPŁYWU NA INNYCH
-> KORPORACJA
Korporacja, przestrzenie wywierania wpływu
Panowie P szybciej awansują stosując narzędzia, jak analiza słabych punktów ofiary, by je wykorzystać, cierpliwe oczekiwanie by celnie uderzyć w ofiarę, bezwzględność, brak oporu przed kłamstwem, manipulacja, mataczenie, brak wahań, żeby widząc słabość konkurenta do awansu wbić mu nóż w plecy, kiedy ten najmniej się spodziewa -> ułatwiają zrobienie kariery 1
-
"The lunatic you work for. If the corporation were a person, would that person be a psychopath? The Economist, 2004 ↩︎

Korporacja wykazuje cechy psychopatyczne:
- jest samolubna
- ma rozdęte ego
- liczy się dla niej jedynie zysk (Wielka Trójka: BlackRock, Vanguard, State Street)
- manipuluje
- ma za nic krzywdę pracowników lub klientów
- nie ma wyrzutów sumienia
nie czuje odpowiedzialności za to, co robi
-> ULUBIONE MIEJSCE PSYCHOPATÓW,
-> DAJE MOŻLIWOŚĆ SZYBKIEGO AWANSU, WŁADZY, KONTROLOWANIA INNYCH

Co zrobić,
jeśli spotkasz w życiu pana P.?
Wiemy już pobieżnie, jak rozpoznać pana P, choć jeszcze nie znamy dokładnie jego repertuaru metod, narzędzi jego oddziaływań, wiemy też w jakich środowiskach, miejscach znajdziemy panów P, przychodzi teraz pora, aby zapytać Co zrobić, jeśli spotkamy pana P?
Większość terapeutów, coachów, mentorów i doradców rozwojowych poleca tylko jedno...
... Znała to też matka Forresta Gumpa, która nawiasem mówiąc miała odpowiedź na każde pytanie. Forrest świetnie wytrenował się w tej umiejętności.

Run, Forrest, Run...
Mama mówiła Forrestowi: Uciekaj...Dlaczego uciekać? Bo żeby się móc oprzeć jastrzębiowi nie można być kurą, nielotem, trzeba być jastrzębiem a najlepiej orłem... Jeśli nie jest się psychopatą, tylko zwykłym człowiekiem, to na wstępie ma się w grze pana P. nierówne szanse, bo przypominając sobie motto z początku prezentacji: żeby w tej grze wygrać, trzeba być lepszym oszustem i manipulatorem niż pan P. Dlatego rada dla większości z nas brzmi: UCIEKAJ...
Jednak często UCIECZKA, mimo że najskuteczniejsza, to jednak okazuje się trudna do wykonania... "bo zdążyliśmy wpaść w sidła Pana P..., bo..."
-> Co wtedy?
...bo mamy rodzinę, którą musimy utrzymać, bo nie chcemy złamać sobie kariery, bo liczymy, że on się może zmieni, itd. Często słyszymy to w gabinetach. I co wtedy można zrobić?

Decydując się na kontakt z panem P., trzeba się uzbroić w:
- Wiedzę
- Umiejętności
- Narzędzia
Plan działania
-> Jakie?
Cóż, wówczas trzeba się dobrze przygotować, wyposażyć w wiedzę, umiejętności, opanować narzędzia i mieć dobry plan działania. Trzeba się uzbroić.

INSTRUKCJA OBSŁUGI
Pana P.
Ramy czasowe tego wystąpienia nie pozwalają na omówienie instrukcji obsługi pana P. Jeśli nie możemy uciec i musimy funkcjonować w wątpliwym towarzystwie Pana P. to osobom, które chciałyby poznać instrukcję jego obsługi, polecam dostępne książki, których w ostatnich latach pojawiło się wiele na rynku wydawniczym, Prezentowałem ich zdjęcia na poprzednich slajdach oraz robię teraz. --> nast. FILM
Panom P sprzyja milczenie ofiar, jak w tytule znanego filmu na temat psychopatii. Nota bene centralna postać fabuły tego filmu to genialny psychiatra a jednocześnie niebezpieczny seryjny morderca i kanibal, który w trailerze dziękuje swojej ofierze... czy właśnie za milczenie?
Co warto zabrać ze sobą?
- "Psychopaci są wśród nas"
- "Uroczy" panowie P. - naprawdę istnieją (jak zimne ognie), nie będziesz się zwykle na początku spodziewać, że "ten czarujący, dowcipny człowiek to pan P" i to początek Twojej zguby
- Wielu panom P. nie udowodniono łamania paragrafów kodeksu karnego ("Milczenie owiec"), a działania wielu z nich często balansują na granicy prawa (bez skrupułów łamią kodeksy etyczne/moralne, ocierając się o konflikt z prawem)
- Panowie P. podejmują działania metodycznie, cierpliwie czekają, obserwują, zbierają dane o ofierze (jak drapieżnik) i niespodziewanie atakują, zwykle, wtedy, gdy nie można już uniknąć druzgocących konsekwencji ich ataku
- Znajdziesz ich często tam, gdzie instytucje umożliwiają wpływanie na innych (władza)
- A jak spotkasz Pana P. -> UCIEKAJ albo skutecznie się przygotuj!

Dziękuję Państwu za uwagę!
A panowie P boją się jedynie 2 rzeczy: publicznego ujawnienia ich prawdziwej twarzy oraz spotkania z drugim jastrzębiem a tym bardziej z orłem.
Dziękuję Państwu za uwagę!
Źródła zdjęć wykorzystanych w prezentacji:
https://allegro.pl/oferta/naklejki-50x50-wilk-w-owczej-skorze-13621760875
https://www.tapeciarnia.pl/191917_sylwester_zimny_ogien
https://www.miastokobiet.pl/psychopata-jak-dziala-jak-sie-zachowuje-jak-z-nim-postepowac/
https://zdrowie.co.pl/psychopata-jak-go-rozpoznac-3229793.html
https://archive.org/details/maskofsanityatte00clec
https://www.scribd.com/document/733888738/pcl-r-checklist-1
https://www.antyradio.pl/nauka/spojrzenie-psychopaty-antyspoleczne-zaburzenie-osobowosci
https://ar.inspiredpencil.com/pictures-2023/forrest-gump-run
https://www.amazon.pl/AMOC-taktyczna-zbroja-samurajska-kompletny/dp/B0B7X738VH
http://www.tapeta-polowanie-jastrzab-orzel-nieg.na-pulpit.com/
-> zdjęcia okładek książek z platformy sprzedażowej Empik.com